Les per thema of per niveau? 

 

Een vraag die me vaak gesteld wordt door nieuwe mensen is: “Zijn de lessen ook geschikt voor beginners?”.

 

Vandaar dat ik vaak nadenk over hoe je het beste les geeft.

Daarom moet je bepalen hoe je studenten het beste leren. Is het beter om eerst de makkelijke technieken aan te leren? Of is het makkelijker om per thema te werken en zo de concepten enkele lessen na elkaar te herhalen? Met andere woorden; is het beter technieken per niveau te geven of per thema en verscheidene niveaus door elkaar?

 

Ik hecht er grote waarde aan het best mogelijke leerproces te voorzien voor mijn leerlingen. Praktisch betekent dit dat ik veel lees over lesgeven en antwoorden zoek op onder meer de volgende vragen: Hoe bouw je een les op? Hoe leer je nieuwe technieken aan? Wat is het belang van de volgorde van de onderdelen? Dit zijn slechts enkele elementen die het leerproces van de leerlingen beïnvloeden. Het is een onderwerp dat nog steeds intensief onderzocht wordt maar desondanks zijn er al een groot aantal studies die aantonen dat de structuur van een les en de manier van lesgeven een grote impact hebben op hoe goed en hoe snel de studenten bijleren. Na wat research heb ik dan ook beslist om in mijn club de lessen per thema te geven in plaats van op niveau of willekeurig. Concreet wil dit zeggen dat we gedurende enkele weken aandacht besteden aan één bepaald thema, vaak bijvoorbeeld een type wapen, en de bijhorende technieken dan intensief oefenen. Bijvoorbeeld mes bedreigingen. Al van bij de opwarming van de les zal ik inspelen op het thema door het te verwerken in de oefening: leerlingen krijgen de opdracht om “chaotisch” door de zaal rond te lopen waarbij één van de leerlingen een mes draagt en willekeurig anderen onverwachts zal bedreigen. Het doel is om ze alert te maken en er voor te zorgen dat ze snel reageren en ook de anderen rond hen meteen waarschuwen voor het gevaar. 

 

De volgende lessen werk ik dan technieken uit die aan dit thema vast hangen. Bv; eerst demonstreer ik de lange afstands bedreiging. Iemand maakt verbaal contact en trekt een mes. Hoe reageren we hierop? Wat zijn de gevaren hieromtrent? Welke vragen moet ik stellen in deze situatie? Vervolgens kan ik dan in de volgende les een bedreiging tegen het lichaam doen. Hierop zullen we dezelfde vragen moeten stellen en deze dan ook uitbreiden. De les erna kan ik dan kijken om deze techniek te herhalen, maar dan ook dat de aanvaller uit verschillende hoeken komt. Je begrijpt waar ik naartoe wil.

De reden dat ik voor themalessen kies en niet volgens programma (P1, P2, enz) is omdat ik merk dat als mensen enkele opeenvolgende weken bezig zijn met messen, dat ze alle lessen beter onthouden en de technieken sneller onder de knie hebben. Ook omdat ik alle concepten blijf herhalen kunnen de mensen die niet altijd aanwezig zijn, ook veel meer informatie meekrijgen. Zeker als ik dan nog eens de techniek van de vorige les herhaal en daarop voortbouw. Daarnaast organiseer ik aan het einde van het thema zeer uitgebreide stress oefeningen waar ook meer mensen kunnen variëren in hun verdedigingen. Het is natuurlijk aan de coach om iedere les interessant te maken. 

Een tegenargument zou kunnen zijn dat het ‘verrassingseffect’ weg is wanneer iedereen weet wat er de volgende les komt. 

Daarmee dat ik dan ook veel meer energie steek in mijn oefeningen & opbouw dan de gemiddelde coach. Het voorbereidingswerk dat ik in de opwarming steek kan ik dan ook iedere week, tot het einde van het thema, gebruiken. Het argument dat altijd tegen deze aanpak gebruikt wordt is dat mensen die beginnersniveau hebben makkelijker technieken aanleren als ze op P1 programma’s blijven. Daar ben ik niet mee akkoord. 

Er zijn weinig technieken die totaal ontoegankelijk zijn voor beginners. Als ik naar technieken ga voor hogere graden, zorg ik ervoor dat er een deftige inleiding is geweest van enkele lessen. Als de beginners die lessen meevolgen slagen ze er soms beter in dan gevorderden van andere clubs om de techniek te beheersen. Net omdat ze al zo gewend zijn met de concepten van dat thema. Hun mindset is al volledig gericht naar de specifieke vereisten van dat thema. 

Als je de ene keer een wurging demonstreert, de les erop een mes aanval en de les daarr

 op een stok verdediging, verdwijnen de algemene concepten in de massa van informatie. Plus, zoals ik al eerder zei;  De algemene concepten voor deze thema’s verdwijnen dan in de massa informatie. Herhaling en repetitie zijn de voornaamste peilers om reflexen te bouwen en de technieken te meesteren. Net door het programma te volgen, vermijd je het optimaliseren van deze pijlers. 

 

Nog een gigantisch voordeel is dat je veel dieper kan ingaan op bepaalde technieken. Mensen kunnen met hun vragen jouw lessen beïnvloeden naarmate hun kennis groter wordt. Door de continue herhaling ontdekken ze moeilijkere situaties die op hun beurt jou verplichten om dieper te gaan graven in de details van de technieken en de concepten.

 

Tenslotte nog een groot voordeel binnen deze aanpak is dat je de vooruitgang van de mensen zeer makkelijk kan volgen. Hoelang is het geleden dat je nog een messteek naar de buik heb gedemonstreerd? Hoelang is het geleden dat je het ‘haar grijpen’ getoond hebt? Via deze aanpak weet je tot op de dag hoe lang het geleden is, en wanneer het tijd is voor herhaling. Je weet dan ook perfect welke leden wat gezien hebben en hoe je de kennismatrix van je studenten kan uitbreiden. Ik zou zeggen, zoals iedere wetenschapper je zou adviseren, test het eens uit voor enkele weken en evalueer zelf hoe je die aanpak ervaart. En pols zeker ook naar de mening van je studenten, hoe ervaren zij deze aanpak?

Ik ben alleszins overtuigd van het systeem en mijn studenten ook.